آرشیو دی ماه 1394

بسم رب المهدي

برخي به غلط تصور مي كنند كه حضرت بقية الله(عليه السلام) در دوران غيبت در مكاني خوش آب و هوا،زير درختي پر ميوه ودر كنار نهري خروشان!روزگار را به خوشي و آسايش مي گذرانند و غمي بر دل و دردي بر سينه ندارند و همانند ما دست بر روي دست گذاشته اند تا زماني كه خداوند اجازه ظهور به ايشان عطا فرمايند،كه واقعيت جز اين است و در رواياتي آمده است كه آن حضرت در بيابان هاي گرم و سوزان زندگي مي كنند....

امير المؤمنين حضرت علي(عليه السلام)به اصبغ بن نباته فرمودند:

"امام"عهده دار اين امر(حضرت مهدي عليه السلام)همان رانده، آواره ،

 بيكس و تنهاست

(( بحارالنوار،ج51،ص120))

دوران غيبت،دوران غربت امام است.دوران مظلمويت،انزوا،تنهايي،دل شكستگي و گريه هاي طولاني اوست.دوراني است كه آن حضرت بايد از شهرها فاصله بگيرد ودر مكان هاي پنهان دور از ظالمان زندگي كند.صاحب زمان و مالك زمين است،امّا بايدبه طور ناشناس در ميان مردم رفت و آمد كند.

دوازده قرن است كه هر صبح و شام،طلوع و غروب خورشيد را نظاره مي كند.صدها سال است كه بي صبرانه منتظر بيداري انسان ها به ويژه شيعيان و صدور فرمان الهي ظهور است.تعجب اينجاست كه چرا بشر اورا نمي خواهد؟چرا شيعيانش آن گونه كه بايد يادش نمي كنند و براي ظهورش دعا نمي كنند!؟

براي سلامتي آقا امام زمان صلوات

اَللّهُــــمَّ عَجـِّــل لِوَليِّــــكَ الفَـــــرَج

سلام مولايم

دلتنگم آقا ؛ دلتنگ ديدنت ؛ دلتنگ شنيدن صداي انا المهدي ت ...

تا كجاي عمر بايد هر شب درانتظار تو ستاره بشماريم٬ تا كدام روز و ماه بايد مسافر دنياي غفلتها باشيم ٬ يامولا !

بيا ٬ كه سقف آسمان زندگيمان راابر جهل و فساد پوشاند !بيا٬ كه زمين تشنه باران است ! بيا ٬ كه جگرهايمان را فراق٬رتگ سرخش را باخته است ٬ بيا از درون سوخته ايم ٬ مولا بيا اي مرهم دلهاي خسته !

نمي دانم قلم سنگي براي دوري توچه مي نويسد ٬ ولي همين را مي دانم كه او نيز هجاهاي نام تو را دوت دارد و بي معطليمي نگارد . بيا ٬ كه قلب شيشه اي انتظارمان در هر بار تركي برمي دارد و صبرمان راخزان به يغما مي برد .

بلنداي پرواز خورشيد را كهمي بينم اين سوال در ذهنم مي رويد ٬ كه آشيانه خورشيدكجاست؟

كبوتران سپيدبال كه نشانه هايآرامش آسمانند ٬ شبانگاهان در آغوش مهربان لانه ها ٬ اندام جان را در بستر آرامش مينهند٬ عقابها كه سلاطين آسمانند در يورش تاريكيها دل به سكوت مي سپارند و در دلكوهساران تمناي دستان پر محبت شب را دارند اما خورشيد آشيانه اش كجاست؟

در كدامين بستر مهرباني ٬ دل پرخروشش به آرامش مي نشيند؟

يك روز با خورشيد همسفر شدم . دانستم كه غروبش افسانه اي بيش نيست و مغرب و مشرق ٬ جز خطوط خيالي نيستند . 

خورشيد هرگز غروب نمي كنم ٬ خورشيد معناي روشن طلوع است . 

اما آشيانه خورشيد رايافتم ٬ دل مردي چون مهدي (ع)!!! اين دل شماست ٬ كه معبد خورشيد است و اين دل شماست كه حلقه اتصال چشمه خورشيد با نور پاكي و طراوت است .

اگر روزنه اي در دل توبگشايم ٬ خواهم ديد كه هزاران خورشيد در آن سر به سجاده نورانيت گذارده اند و هرخورشيد به گونه اي اشعه رحمت و بركت را به هر سو مي پراكند.

آري ! مي شناسمت ٬سالهاست كه همتاي تو را نديده ام ٬ من موجودي هستم كه از فرسنگها عقب تر آمده ام وچون به تو رسيده ام همراهت شده ام . پا به پاي تو مي آيم . تو را ميشناسم

سلام مولايم

دلتنگم آقا ؛ دلتنگ ديدنت ؛ دلتنگ شنيدن صداي انا المهدي ت ...

تا كجاي عمر بايد هر شب درانتظار تو ستاره بشماريم٬ تا كدام روز و ماه بايد مسافر دنياي غفلتها باشيم ٬ يامولا !

بيا ٬ كه سقف آسمان زندگيمان راابر جهل و فساد پوشاند !بيا٬ كه زمين تشنه باران است ! بيا ٬ كه جگرهايمان را فراق٬رتگ سرخش را باخته است ٬ بيا از درون سوخته ايم ٬ مولا بيا اي مرهم دلهاي خسته !

نمي دانم قلم سنگي براي دوري توچه مي نويسد ٬ ولي همين را مي دانم كه او نيز هجاهاي نام تو را دوت دارد و بي معطليمي نگارد . بيا ٬ كه قلب شيشه اي انتظارمان در هر بار تركي برمي دارد و صبرمان راخزان به يغما مي برد .

بلنداي پرواز خورشيد را كهمي بينم اين سوال در ذهنم مي رويد ٬ كه آشيانه خورشيدكجاست؟

كبوتران سپيدبال كه نشانه هايآرامش آسمانند ٬ شبانگاهان در آغوش مهربان لانه ها ٬ اندام جان را در بستر آرامش مينهند٬ عقابها كه سلاطين آسمانند در يورش تاريكيها دل به سكوت مي سپارند و در دلكوهساران تمناي دستان پر محبت شب را دارند اما خورشيد آشيانه اش كجاست؟

در كدامين بستر مهرباني ٬ دل پرخروشش به آرامش مي نشيند؟

يك روز با خورشيد همسفر شدم . دانستم كه غروبش افسانه اي بيش نيست و مغرب و مشرق ٬ جز خطوط خيالي نيستند . 

خورشيد هرگز غروب نمي كنم ٬ خورشيد معناي روشن طلوع است . 

اما آشيانه خورشيد رايافتم ٬ دل مردي چون مهدي (ع)!!! اين دل شماست ٬ كه معبد خورشيد است و اين دل شماست كه حلقه اتصال چشمه خورشيد با نور پاكي و طراوت است .

اگر روزنه اي در دل توبگشايم ٬ خواهم ديد كه هزاران خورشيد در آن سر به سجاده نورانيت گذارده اند و هرخورشيد به گونه اي اشعه رحمت و بركت را به هر سو مي پراكند.

آري ! مي شناسمت ٬سالهاست كه همتاي تو را نديده ام ٬ من موجودي هستم كه از فرسنگها عقب تر آمده ام وچون به تو رسيده ام همراهت شده ام . پا به پاي تو مي آيم . تو را ميشناسم